1η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ - ΡΑΒΕΝΝΑ 2007

ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ
13/10/2007 (ν.η.)
ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΣΗΜΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ
Ραβέννα 8-16/10/2007


Σαστίζει κανείς όταν ακούει να του αναφέρουν για «μαύρες επετείους». Στην Ελληνική Ιστορία οι μαύρες επέτειοι αφορούν μαύρες στιγμές που συγκλόνισαν και επηρέασαν δυσμενώς τα συναισθήματα που συνήθως θυμίζουν μαυροφόρες χήρες, αγέλαστα πεινασμένα ορφανά, σπίτια ρημαγμένα.
Θυμίζουν επίσης μαρασμό κοινωνικό και κατάθλιψη εφόσον πλήττονται μέσα από αυτές τα πιστεύω, τα ήθη, τα έθιμα και ιστορικές παρακαταθήκες. Με αγανάκτηση και τώρα, βλέπουμε να εμφανίζονται προδοτικά αλλεπάλληλα φαινόμενα από γνωστούς πονηρούς του διωκτικού παρελθόντος.
Κλείσαμε ένα χρόνο από το μεγάλο «ραντεβού» του μακαριστού Χριστόδουλου… (από αυτά που βίαια και κακόδοξα έχουν γίνει στο απώτερο και στο εγγύτερο παρελθόν της Ελληνορθοδόξου Ιστορίας, έστω και με αναθέματα!)
Ραβέννα Ιταλίας 8-16/10/2007, κατεγράφη πλέον και αποτελεί μαύρο ιστορικό παρελθόν κατά την Σύνοδο των Ορθοδόξων μετά των Ρωμαιοκαθολικών σε μια ύπουλη ατμόσφαιρα συγκρατημένων αισιοδοξιών από τη μια και περιεσφιγμένων νοοτροπιών από την άλλη.
Μια εβδομάδα παθών με τον Θεό στον «πάγο».
Εν επιγνώσει όλων των συνελθόντων, συνέπασχον επί εγνωσμένων και προ τετελεσμένων διαδικασιών, που εδώ έκλειναν ένα κύκλο επιθυμιών εκ μέρους του Παπόβιου Βατικανού. Εκεί ακριβώς θα υπέγραφον τόσο απλά το ΠΡΩΤΕΙΟΝ του Πάπα κατά το παροουσιασθέν, ενώπιον όλων, πρωτόκολλο των 46 άρθρων.
Ως γνωστόν, το Πρωτείον (πρώτο και κύριο μέλημα) μαζί με το Αλάθητον, το Φιλιόκβε και τόσα άλλα αιρετικά στοιχεία, αποτελούν την κακόδοξη και Θεομάχο διεκδίκηση των Παπικών αλλά τη συναινέσει των υπολοίπων Χριστιανικών τάσεων και «εκκλησιών», τα οποία στρογγυλοποιούνται στη δίνη των τεχνασμάτων του Πάπα Ρώμης. Σε κάθε εποχή, η Παπική αίρεσις ξεκαθαρίζει ένα-ένα από τα ανωτέρω στοιχεία αναλόγως το κατά πώς προβάλλεται δογματικώς, ώστε ως «γνήσιος» ηγέτης και «Θεόσταλτος» Πάπας, να αποτελεί πνευματική συνέχεια και αποστολική διαδοχή του Αποστόλου Πέτρου εν Ρώμη.
Στη Σύνοδο αυτή, εξέλειπε ο Χριστόδουλος λόγω της επαράτου νόσου του. Μεταξύ των Συνοδικών (Ανατολής και Δύσεως), παρέστησαν: Συμπροεδρία του Καρδιναλίου Βάλτερ Κάσπερ και του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη. Απείχε αδικαιολογήτως… (για εμάς καλώς) το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, ενώ το Ρωσικό Πατριαρχείο τεχνηέντως εζήτησε να αποχωρήσει προκειμένου να μην αποτελέσει συνύπαρξη, μετά της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Εσθονίας.
Την Εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησε ο Τιτουλάριος, Μητροπολίτης Αχαΐας και εκπρόσωπος στην Ε.Ε. κ. Αθανάσιος, καθώς ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος δεν μπόρεσε να παραστεί λόγω των εργασιών της Ιεραρχίας στην Ι. Μονή Πετράκη. Επίσης, παρέστησαν και λοιποί άνευ χαρτοφυλακίου Μητροπολίτες και λαϊκοί.
Όλα έγιναν ακώλυτα και ομαλά και άνευ ουδεμιάς αντιρρήσεως, σαν να ήταν όλα προμελετημένα και προαποφασισμένα (λες;). Η κάθε σύγκριση με ανάλογο πράξη που θυμίζει ψευδοσύνοδο Φεράρας και Μάρκο Ευγενικό, είναι ατυχής! Μετά από αυτή τη λαμπρά εβδομάδα, τόσον επιθυμητήν υπό των Λατίνων και τόσον μισητήν υπό των Αγίων μας Πατέρων, Συνοδική ντροπή, εστιγμάτισαν βάναυσα την Ορθοδοξία.
Ο Πάπας Ρώμης πάντα ήθελε το πρωτείο του Κυρίου, σαν να έκλεβε την Θεότητα του Κυρίου και να αντικαθιστούσε τον ουρανό με τη γή (έτσι μας τον παρουσιάζουν Θεοποιημένο επί γής).
Το ερώτημα είναι εάν οι Ελληνορθόδοξοι της Συνόδου κατάλαβαν τι έκαναν; Και τι κέρδισαν από όλη αυτή την Ιστορία (διότι δεν είναι δυνατόν να κάθεσαι σε ένα τραπέζι ως κοινωνός συνδαιτυμών και να μην λαμβάνεις μειράκιον δικαιώματος ή αντιδώρου;).
Τι σημαίνει Πρωτείον και Πρώτος; Δεν είναι αυτό που λένε οι ηττηθέντες εναρμονισμένοι αιρετικοί της Ελλάδος, «..ε! δεν είναι και τίποτα.. Πρώτος μεταξύ ίσων..» ΟΧΙ κύριοι, δεν είναι έτσι. Ο Πρώτος είναι Πρώτος, ο άλλος είναι τίποτα! Πρώτος σημαίνει επικεφαλής, αρχηγός, το «κουμάντο». Όπως στο Άγιον Όρος… ο Άγιος Πρώτος είναι ο κυβερνήτης αυτού του κράτους εν κράτει. Δεν υπάρχει δεύτερος και τρίτος. Αυτό σημαίνει ότι όπως-όπως κέρδισαν το Πρωτείον οι Παπικοί και ως εκ τούτου ηγούνται της Εκκλησίας του Χριστού.
Καταλάβατε κύριοι νεοσυνοδικοί; Βάλλατε αρχηγό έναν αιρετικό, σχισματικό και αμετανόητο, Αρχηγό σας και τούτο λόγω της αναξιότητός σας. Αποδείξατε ότι δεν έχετε το σθένος να κρατάτε ψηλά το Ευαγγέλιον, απλούστατα παραπατώντας σας έπεσε από τα χέρια.
Από τα πρακτικά της Συνόδου της Ραβέννας, διαβάσαμε τα προοιμιακά όπως: «…Ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοι καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημιν εν ώσι, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας» (ιω. 17,21).
Και ακολουθεί η συμπροσευχή: «…το πνεύμα του Αναστάντος Κυρίου (δεν γνωρίζουμε γιατί δεν αναφέρονται στο Άγιον Πνεύμα), να ενδυναμώνη τας καρδίας και τας διανοίας ημών, ώστε να απολαύσωσι των καρπών της ενότητος εν τη σχέσει μεταξύ των ημετέρων εκκκλησιών και από κοινού να διακονήσομεν την ενότητα και την ειρήνην της όλης ανθρωπίνης οικογενείας. Είθε το αυτό πνεύμα να μας οδηγή εις την πλήρη έκφρασιν του μυστηρίου της εκκλησιαστικής κοινωνίας, την οποίαν ευγνωμόνως αναγνωρίζομεν ως υπέροχον δώρον του Θεού προς τον κόσμο».
Το καθ’εαυτού Πρωτείον αφορά τα άρθρα 43 και 44, όπου εμφανώς αναφέρεται στο άρθρον 43 §2 «…καίτοι το γεγονός του πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου είναι αποδεκτόν τόσον υπό Ανατολής, όσον και υπό Δύσεως, υφίστανται διαφοραι κατανοήσεως ως προς τον τρόπον όπως ασκηται τούτο».
Επίσης στο άρθρο 44 γράφει (ως δήθεν δεδομένο) «… παγκοσμίως δια τον Επίσκοπον Ρώμης ως Πρώτον μεταξύ των Πατριαρχών. Η διάκρισις αύτη επιπέδου ου μειοι την μυστηριακήν ισότητα παντός Επισκόπου ή την καθολικότητα εκάστης τοπικής εκκλησίας».
Δηλαδή, κάνετε ότι θέλετε αρκεί να μνημονεύετε ΕΜΑΣ, όπως τονίζεται και ευρύτερα από Ποιμένες που διατείνονται ότι σέβονται κάθε τι το Πάτριον, εξ’ου και το εορτολόγιον.
Δηλαδή, κάνετε ότι θέλετε και καλώς το κάμνετε εφ’όσον δεόντως μνημονεύετε κλαδικά τον Πάπα. Αν αυτό δε λέγεται «ξεπεσμός», πλάνη ή πανωλεθρία. Επιτέλους, εκτός από Αγιότατον αδελφόν εν Χριστω του οφείλουμε και τον τίτλο του Πρωτόθρονου.
Άντε μετά να κοιτάξεις στα μάτια τον Κύριο, ενώπιον του φοβερού βήματος!
Αθaνάσιος Ν. Παπαγεωργίου Ιατρός – Χειρουργός
Πρόεδρος του Συλλόγου : «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος»