Τα πικρά εφετινά Χριστούγεννα της Ορθοδοξίας,
στα επίκαιρα προπύργια της Πίστεως.
στα επίκαιρα προπύργια της Πίστεως.
Επί τη ευκαιρία, τώρα που ο κόσμος διέρχεται πνευματικήν ζάλην.
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011 Άγιον Όρος:
Ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης με άγημα 30 πάνοπλων αστυνομικών δύο γιατρούς και ιατροδικαστή μεταβαίνει στη μονή Βατοπεδίου για να συλλάβει τον ηγούμενο Εφραίμ που είχε κριθεί προφυλακιστέος για κακούργημα. Τι κι αν μόλις πριν λίγες μέρες είχε γυρίσει από τη Ρωσία όπου είχε πάει την Αγία Ζώνη, τί κι αν είχε συναντήσει τον πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό της χώρας αυτής. Κρίνεται ύποπτος φυγής και παρ’όλο ότι είναι άρρωστος θα παραμείνει φρουρούμενος στο κελί του μέχρι να βελτιωθεί η υγεία του για να οδηγηθεί στη φυλακή. Και το περιβόλι της Παναγιάς είναι γεμάτο από πάνοπλους αστυνομικούς που «καταλύουν»με τον τρόπο αυτό κάθε έννοια μοναχισμού, ησυχασμού, επικοινωνίας με το Θείο.
Στην κοσμική Ελλάδα; Όλοι οι αρχιερείς παίρνουν θέση υπέρ του Εφραίμ. Δράττονται της ευκαιρίας ότι είναι παραμονή των Χριστουγέννων και σκανδαλίζονται οι πιστοί λόγω της ιερότητας των ημερών και υπερασπίζονται τον ηγούμενο. Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί. Το ίδιο κάνουν και ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Ρωσίας που σχεδόν «τελεσιγραφικά» στέλνουν μηνύματα υπέρ του Εφραίμ, παρ’ όλο που έχουν έννομο πνευματικό συμφέρον αφού όλες οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους έχουν Ρώσους μοναχούς. Βεβαίως πέραν από κάθε «σκηνικό», οι καιροσκόποι κοσμοεξουσιασταί όργανα του Ατνιχρίστου, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας, όλο και ανακαλύπτουν «προϋποθέσεις» για να κτυπούν το ράσο, τον μοναχισμό, την Ορθοδοξία, το άβατον και εμμέσως πλην σαφώς το Άγιον Όρος.
Στην κοσμική Ελλάδα; Όλοι οι αρχιερείς παίρνουν θέση υπέρ του Εφραίμ. Δράττονται της ευκαιρίας ότι είναι παραμονή των Χριστουγέννων και σκανδαλίζονται οι πιστοί λόγω της ιερότητας των ημερών και υπερασπίζονται τον ηγούμενο. Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί. Το ίδιο κάνουν και ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Ρωσίας που σχεδόν «τελεσιγραφικά» στέλνουν μηνύματα υπέρ του Εφραίμ, παρ’ όλο που έχουν έννομο πνευματικό συμφέρον αφού όλες οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους έχουν Ρώσους μοναχούς. Βεβαίως πέραν από κάθε «σκηνικό», οι καιροσκόποι κοσμοεξουσιασταί όργανα του Ατνιχρίστου, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας, όλο και ανακαλύπτουν «προϋποθέσεις» για να κτυπούν το ράσο, τον μοναχισμό, την Ορθοδοξία, το άβατον και εμμέσως πλην σαφώς το Άγιον Όρος.
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011 Ιεροσόλυμα :
Μέσα σ’ ένα κελί του Πατριαρχικού συγκροτήματος ο κανονικός Πατριάρχης Ειρηναίος περνάει ως εσώκλειστος (όχι από δική του έμπνευση), μια ακόμη ημέρα μοναξιάς. Στον Πατριάρχη Ειρηναίο δεν απαγγέλθηκε ποτέ επίσημα καμιά κατηγορία. Δεν τον κάλεσε κανένας εισαγγελέας έστω και για ανάκριση. Κι όμως εδώ και πέντε χρόνια είναι κλειδωμένος απ’ έξω, από τον άνθρωπο τον οποίο εχειροτόνησε ο ίδιος. Ο Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου, ο νέος Αβεσαλώμ της Ορθοδοξίας δεν διστάζει να κρατεί έγκλειστο τον πνευματικό του πατέρα, τον κανονικό και νόμιμο Πατριάρχη Ειρηναίο. Και σαν να μη φθάνει αυτό, στο προκλητικό χριστουγεννιάτικο μήνυμα του αποφαίνεται ότι «απληστία και διαφθορά οδήγησαν στη σημερινή κρίση». Άραγε τι εννοούσε…; Ποιόν φωτογράφιζε…;
Για τον Πατριάρχη Ειρηναίο καμιά διαμαρτυρία από κανέναν μεγαλόσχημο εντός ή εκτός της Λέσχης... Οι αρχιερείς μας – με μοναδική τιμητική εξαίρεση τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιο –δεν αναφέρονταν τίποτε για τα Ιεροσόλυμα. Είναι λένε θέμα της τοπικής Εκκλησίας, ως ανήκεστος υπεκφυγή. Λες και η ζωή και η υγεία ενός ανθρώπου απασχολεί μόνο τους δικούς του. Ακόμη και οι θανατοποινίτες δεν εκτελούνται αν δεν είναι σε άριστη σωματική υγεία: Φθάσαμε να μάθουμε από τις εφημερίδες («ΕΛ. ΩΡΑ) ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος έδεσε με σχοινί τα δόντια του στην πόρτα για να τα βγάλει… Κι όλα αυτά, σε μια από τις πιο αναπτυγμένες Επιστημονικά Χώρες του κόσμου, το Ισραήλ.
Κανείς δεν ενοχλείται από τις αυθαιρεσίες του διορισμένου κ. Θεόφιλου (μπορεί εξ άλλου να αποτελούν και διατεταγμένη υπηρεσία –εκτέλεση εντολών των ατόμων που τον ανέβασαν στον Πατριαρχικό Θρόνο).
Για τον Πατριάρχη Ειρηναίο καμιά διαμαρτυρία από κανέναν μεγαλόσχημο εντός ή εκτός της Λέσχης... Οι αρχιερείς μας – με μοναδική τιμητική εξαίρεση τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιο –δεν αναφέρονταν τίποτε για τα Ιεροσόλυμα. Είναι λένε θέμα της τοπικής Εκκλησίας, ως ανήκεστος υπεκφυγή. Λες και η ζωή και η υγεία ενός ανθρώπου απασχολεί μόνο τους δικούς του. Ακόμη και οι θανατοποινίτες δεν εκτελούνται αν δεν είναι σε άριστη σωματική υγεία: Φθάσαμε να μάθουμε από τις εφημερίδες («ΕΛ. ΩΡΑ) ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος έδεσε με σχοινί τα δόντια του στην πόρτα για να τα βγάλει… Κι όλα αυτά, σε μια από τις πιο αναπτυγμένες Επιστημονικά Χώρες του κόσμου, το Ισραήλ.
Κανείς δεν ενοχλείται από τις αυθαιρεσίες του διορισμένου κ. Θεόφιλου (μπορεί εξ άλλου να αποτελούν και διατεταγμένη υπηρεσία –εκτέλεση εντολών των ατόμων που τον ανέβασαν στον Πατριαρχικό Θρόνο).
Η ενδεχόμενη «εισπήδηση» των Αρχιερέων μας αν εκφράσουν λόγω συμπαθείας προς τον χειμαζόμενο κανονικό Πατριάρχη θυμίζει τα λόγια του Ευαγγελίου «και ούτοι ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσι, αλλ’ίνα φάγωσι το Πάσχα». Θα πάψουν να είναι φίλοι προς τον Καίσαρα της Νέας Ρώμης που ενώ έφερε τον Πατριάρχη Ειρηναίο σ’αυτή την κατάσταση ποδοπατώντας το κανονικό δίκαιο, τώρα «νίπτει τας χείρας του» ως Πόντιος Πιλάτος.
Τι θα κάνει τώρα ο Παναγιώτατος με τον ηγούμενο Εφραίμ που είναι στην αρμοδιότητά του…; Μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά περιμένουμε και να το δούμε…!
Αλλά και οι Έλληνες πολιτικοί με πρώτους τους δύο πρώην πρωθυπουργούς γιατί δεν παίρνουν θέση στο θέμα του Πατριάρχη; Τι φοβούνται; Από ποιους εντέλλονται;
Πρώτα ο «κουρασμένος της Ραφήνας» ( κ. Καραμανλής) που δεν δίστασε από το βήμα της βουλής να πει ότι «ο Πατριάρχης πρέπει να σταθεί στο ύψος του όπως του υπεδείχθη» παραβιάζοντας με τον πλέον προκλητικό τρόπο το ανεξάρτητο εκκλησίας και πολιτείας (καταλύοντας δηλαδή το Σύνταγμα).
Και ύστερα «ο ιπτάμενος» (Γ. Παπανδρέου), ο οποίος ως υπουργός των εξωτερικών είχε νομιμοποιήσει τον Πατριάρχη Ειρηναίο, τον άνθρωπο που στεκόταν δίπλα του όταν αποχαιρετούσε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου. Βλέπετε ο Πατριάρχης Ειρηναίος δεν ήταν ο αρεστός ούτε στην Εκκλησιαστική, ούτε στην Πολιτική ηγεσία. Ήταν η «λύση ανάγκης» καθώς ο εκλεκτός του μακαριστού Χριστόδουλου, αλλά και των Ρώσων, μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος δεν μπορούσε να εκλεγεί, επειδή δεν ήταν αποδεκτός από τον κ. Βαρθολομαίο (πρβλ. Σ. Τζούμα Χριστόδουλος σ. 178 -179), ο οποίος τον είχε καθαιρέσει μαζί με άλλον ένα αρχιερέα ( καπιτωλιάδος Ησύχιο) γιατί είχαν εισπηδήσει στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας (πρ βλ. Επισκόπου Αριανζού Ιωσήφ (νυν μητροπολίτου Προικονήσου):Η κρίση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 1991 -1993 –Πατριαρχικές Εκδόσεις 2000).
Ο τότε υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας ήθελε για Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον αείμνηστο Ελβετίας Δαμασκηνό, ο οποίος είχε και αυτός κώλυμα εκλογιμότητας γιατί δεν ανήκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (ήταν εξωκλιματικός).
Έτσι όλοι πίστευαν ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος θα ήταν το υποχείριο της Εκκλησιαστικής και Πολιτικής ηγεσίας και θα τον χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν. Ποιο Άγιο Πνεύμα…; Εδώ είναι Εκκλησία του κόσμου και όχι του Θεού (...όποιος διαθέτει πλάτες). Όταν όμως διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για αληθινό εκκλησιαστικό ανάστημα, φρόντισαν να τον φέρουν σ’αυτή τη θέση αναμένοντας την φυσική εξόντωση του από τον Πανδαμάτορα χρόνο, τον εμπαιγμό και τις κακουχίες.
Τι θα κάνει τώρα ο Παναγιώτατος με τον ηγούμενο Εφραίμ που είναι στην αρμοδιότητά του…; Μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά περιμένουμε και να το δούμε…!
Αλλά και οι Έλληνες πολιτικοί με πρώτους τους δύο πρώην πρωθυπουργούς γιατί δεν παίρνουν θέση στο θέμα του Πατριάρχη; Τι φοβούνται; Από ποιους εντέλλονται;
Πρώτα ο «κουρασμένος της Ραφήνας» ( κ. Καραμανλής) που δεν δίστασε από το βήμα της βουλής να πει ότι «ο Πατριάρχης πρέπει να σταθεί στο ύψος του όπως του υπεδείχθη» παραβιάζοντας με τον πλέον προκλητικό τρόπο το ανεξάρτητο εκκλησίας και πολιτείας (καταλύοντας δηλαδή το Σύνταγμα).
Και ύστερα «ο ιπτάμενος» (Γ. Παπανδρέου), ο οποίος ως υπουργός των εξωτερικών είχε νομιμοποιήσει τον Πατριάρχη Ειρηναίο, τον άνθρωπο που στεκόταν δίπλα του όταν αποχαιρετούσε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου. Βλέπετε ο Πατριάρχης Ειρηναίος δεν ήταν ο αρεστός ούτε στην Εκκλησιαστική, ούτε στην Πολιτική ηγεσία. Ήταν η «λύση ανάγκης» καθώς ο εκλεκτός του μακαριστού Χριστόδουλου, αλλά και των Ρώσων, μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος δεν μπορούσε να εκλεγεί, επειδή δεν ήταν αποδεκτός από τον κ. Βαρθολομαίο (πρβλ. Σ. Τζούμα Χριστόδουλος σ. 178 -179), ο οποίος τον είχε καθαιρέσει μαζί με άλλον ένα αρχιερέα ( καπιτωλιάδος Ησύχιο) γιατί είχαν εισπηδήσει στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας (πρ βλ. Επισκόπου Αριανζού Ιωσήφ (νυν μητροπολίτου Προικονήσου):Η κρίση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 1991 -1993 –Πατριαρχικές Εκδόσεις 2000).
Ο τότε υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας ήθελε για Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον αείμνηστο Ελβετίας Δαμασκηνό, ο οποίος είχε και αυτός κώλυμα εκλογιμότητας γιατί δεν ανήκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (ήταν εξωκλιματικός).
Έτσι όλοι πίστευαν ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος θα ήταν το υποχείριο της Εκκλησιαστικής και Πολιτικής ηγεσίας και θα τον χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν. Ποιο Άγιο Πνεύμα…; Εδώ είναι Εκκλησία του κόσμου και όχι του Θεού (...όποιος διαθέτει πλάτες). Όταν όμως διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για αληθινό εκκλησιαστικό ανάστημα, φρόντισαν να τον φέρουν σ’αυτή τη θέση αναμένοντας την φυσική εξόντωση του από τον Πανδαμάτορα χρόνο, τον εμπαιγμό και τις κακουχίες.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν. Όλοι οι Έλληνες αλλά και όλοι οι Ευρωπαίοι βιώνουν τις δυσκολίες της κρίσης. Αλλά ακόμη περισσότερο τις βιώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Παραδομένη σε μετριότητες από πλευράς ηγεσίας προσπαθεί να παντρέψει το πνεύμα του Ευαγγελίου με το κοσμικό φρόνημα. Οι ηγέτες της ξέρουν ότι είναι ο εύκολος στόχος, ιδιαίτερα όταν χειρίζονται και διαχειρίζονται τόσο μεγάλες περιουσίες. Όμως τα προβλήματα δημιουργούνται όταν παραμερίζεται ο θεμελιωτής της και όλοι λειτουργούν σύμφωνα με το κοσμικό φρόνημα. Το δράμα του Πατριάρχη Ειρηναίου είναι εκείνο που μορφοποιεί με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο το μέγεθος του προβλήματος. Θα έλθουν ακόμη δυσκολότερες μέρες. και όσο οι εκκλησιαστικοί ηγέτες θα επιδιώκουν τον ρόλο του κοσμικού άρχοντα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κρίση. Όσο θα παραμερίζεται ο Χριστός που με τόση προσμονή περιμένουν οι κουρασμένες καρδιές, τόσο θα βυθιζόμαστε στην απόγνωση. Ας ευχηθούμε το άστρο της Βηθλεέμ να τους φωτίσει για να ξαναβρούν τον νοητό ήλιο της Δικαιοσύνης.
Αγιοταφίται Προσκυνηταί
