Σεβαστοί Πατέρες,
Ως γνωστόν, σε καθημερινή βάση από το
2005, η αδελφότητά μας, βιώνει τα πάνδεινα, από τους διώκτες μας
Κατσουλιέρηδες. Αλλεπάλληλες μηνύσεις και καταγγελίες, παραβίαση των
ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, στέρηση του δικαιώματος της ελεύθερης
μετακίνησης, απαγόρευση προσέγγισης και ελλιμενισμού στον λιμένα της μονής μας
του ταχυπλόου που εκτελεί καθημερινά δρομολόγιο στον Άγιον Όρος, μεθοδευμένη
απαγόρευση τροφοδοσίας σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης,
αποτελούν ενδεικτικές μόνο μεθοδεύσεις που στοχεύουν στην φυσική μας
εξόντωση.
Αποκορύφωμα, πάντως, της εκχειλιζούσης
«φιλαδελφείας» των διωκτών μας, αποτελεί η προχθεσινή επιχείρηση, η οποία έγινε
με την συναίνεση- όπως πάντα- της Ιεράς Κοινότητος, προκειμένου να σφραγιστεί
το μοναδικό σημείο χερσαίας διελεύσεως και ανεφοδιασμού της μονής μας, το
αποκαλούμενο «Καραούλι», το οποίο και επετεύχθη. Στον μεθόριο τσιμεντένιο
τοίχο, ο οποίος αποτελεί το χερσαίο σύνορο μεταξύ του Αγίου Όρους και του έξω
κόσμου, προς την πλευρά του χωρίου Νέα Ρόδα Χαλκιδικής, προστέθηκαν βαρέως
τύπου πανύψηλα σιδερένια κιγκλιδώματα, τα οποία στην ουσία επισφραγίζουν τον
ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό μας.
Πλέον, λοιπόν, καθίσταται αδύνατη η
χερσαία προσέγγιση κάθε είδους ανθρωπιστικής βοήθειας προς την μονή μας. Εύγε
λοιπόν στους διώκτες μας και τους πατέρες της Ιεράς Κοινότητος, τους οποίους
και ερωτούμαι : Άραγε, θεωρείτε ως επίτευγμα το γενόμενο έργο; Ήρθατε στο Άγιο
Όρος για να επιδίδεστε σε έργα αποκλεισμού και εξόντωσης των συμμοναστών σας ή
για την σωτηρία της ψυχής σας; Το να καταδικάζετε στον δια της πείνης θάνατο
μοναχούς, επειδή ακολουθούν διαφορετική πνευματική πορεία, θεωρείτε ότι θα σας
προκαλέσει έπαινο στην άλλη ζωή;
Μάλιστα, το οξύμωρο στην περίπτωση
είναι, ότι την στιγμή που μας στραγγαλίζετε, ταυτόχρονα επιδίδεστε σε ηχηρά και
περισπούδαστα κηρύγματα αγάπης, προς τους κοσμικούς, τονίζοντάς τους ότι το
Άγιο Όρος αποτελεί τόπο φιλαδελφείας και πνευματικής καταπαύσεως. Ο σοφός λαός
μας λέει: δάσκαλε που δίδασκες…. Αναφέρατε έστω και για τους τύπους, πότε
εσείς πρώτα, επιδείξατε φιλαδελφία και πνευματική συνδιαλλαγή απέναντι στους
εσφιγμενίτες μοναχούς; Να σας το θυμίσουμε; ούτε μία φορά! Αντιθέτως ο
κατάλογος των εναντίων μας μέτρων και κυρώσεων είναι πλουσιότατος και
μακροσκελέστατος.
Αναρωτιόμαστε και το εξής: πολλοί από
του διώκτες μας είναι ιερομόναχοι. Πώς λοιπόν μετά από όσα μεθοδεύετε,
προσέρχεστε στο θυσιαστήριο; Πως τολμάτε και εκφέρετε την ευχή: "Κύριε,
ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ὕψους κατοικητηρίου σου καὶ ἐνίσχυσόν με εἰς τὴν
προκειμένην διακονίαν σου»;
Ποια ενίσχυση για την Θ. Λειτουργία να
εξαποστείλει ο Θεός, στον μισάδελφο και αδιάλλακτο; Στην συνέχεια πριν φορέσετε
την ιερατική σας στολή, πλένετε τα χέρια σας στον Ιερό Νιπτήρα λέγοντας την
ευχή: « Νίψομαι ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου…» καὶ αλλού «Ἐγὼ δὲ ἐν ἀκακίᾳ
μου ἐπορεύθην». Αλλοίμονον! Ποια αθώα χέρια, ποια ακακία; Είστε εντελώς τυφλοί;
Είστε υπεύθυνοι ως ηθικοί αυτουργοί ακόμα και για τον θάνατο ημετέρων αδελφών,
και εσείς χωρίς ντροπή, τολμάτε και λειτουργείτε;
Αλλά και για όλους εσάς που είστε απλοί
μοναχοί, με τί χέρια πιάνετε το κομποσκοίνι σας ή ανατείνετε τα χέρια σας
σε προσευχή και εκφωνείτε το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς; Εσείς, άραγε,
ελεήσατε τους αδελφούς σας; Όχι! Πώς, λοιπόν, έχετε το θράσος να
επικαλείστε, το θείον έλεος; Λυπούμαστε να το αναφέρουμε ως παράδειγμα, όμως
είναι άκρως επιβεβαιωτικό.
Ομοιάζετε αγαπητοί διώκτες μας, όπως
τους Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι από την μία δεν ήθελαν να εισέλθουν
στο Πραιτόριο, δήθεν για να μην μολυνθούν, από την άλλη, όμως, υπέγραφαν
την παράνομη θανατική καταδίκη του αναμάρτητου Ιησού. Έτσι κι εσείς… «αδελφοί»!
Από την μια, κούφια, ρηχά, φαρισαϊκά, κηρύγματα περί της του πλησίον αγάπης,
και από την άλλη μέσα στον Ιεροκοινοτικό μέγαρο εγκρίνατε την κατασκευή του
έργου στο Καραούλι, όπως και τόσα άλλα εναντίον μας απάνθρωπα μέτρα και
υπογράψατε ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι, την φυσική μας εξόντωση με τον δια της
πείνης καταδίκης μας σε θάνατο! Όταν θα ακούσετε εν τη ημέρα της Κρίσεως, τον
Δεσπότη να λέει το ευγγελικό ρητό, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου
των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε (Ματθ. Κε΄40),τί θα απολογηθείτε εκείνη την
φοβερή στιγμή, ταλαίπωροι;
Ο μεγάλος κατήγορός σας τότε, θα είναι ο
μαθητής της αγάπης, ο Υιός της Βροντής, ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο οποίος μας
αναφέρει: «εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης
εστίν∙ ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν αυτού ον εώρακε, τον Θεόν, ον ουχ εώρακε,
πώς δύναται αγαπάν; Και ταύτην την εντολή έχομεν απ’ αυτού, ένα ο αγαπών τον
Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού (Α’ Επιστολή Ιωάννου Δ΄20-21). Τί θα
απολογηθείτε λοιπόν;
Εμείς δεν αγανακτούμε για την έλλειψη
των αναγκαίων. Ο φιλάνθρωπος Θεός ο ελεών και τρέφων ημάς εκ των αυτού πλουσίων
δωρεών, θα οικονομήσει κάτι και για μας, σε πείσμα σας, για να μην αποθάνουμε
από την στέρηση των υλικών τροφών. Οι στερήσεις μας χαλυβδώνουν το φρόνημα και
την ομολογία, μας προκαλούν πνευματική ευφροσύνη, αγωνιστική διέγερση,
μεγαλύτερη επιθυμία στην απόκτηση των ουρανίων αγαθών και πνευματική ευφροσύνη.
Για την δική σας, όμως, πνευματική πορεία, θλιβόμαστε και θρηνούμε.
Σας ευχόμαστε, ειλικρινή μετάνοια το γρηγορότερο!
Ευχέτης προς Κύριον
Ηγούμενος Μεθόδιος, Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου