2Η ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΟΣ -ΚΥΠΡΟΣ 2009

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ «ΠΡΩΤΕΙΟΥ»!

ΜΙΑ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ 13η Οκτωβρίου 2007
ΟΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ «ΕΠΕΣΕ ΦΑΡΔΙΑ-ΠΛΑΤΙΑ»
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ.
(Βλ. σχετ. δημοσίευση στο περιοδικό ¨Άγιος Αγαθάγγελος¨ τεύχος 233)

Μέχρι να μάθει ο Πάπας και οι ομόδοξοί του ότι «Πρώτος» και Αρχηγός της εκκλησίας είναι ΜΟΝΟΝ ο Κ.Η.Ι. ΧΡΙΣΤΟΣ, ο Θεός ημών, ως μοναδική κεφαλή του σώματος της εκκλησίας, ο,τι διεκδικεί εν κόσμω, είναι δυστυχώς χωρίς να το καταλαβαίνει, τουλάχιστον αιρετικό. Δυστυχώς παρόμοιες αιρετικές απόψεις ως προαιώνιες παπικές αξιώσεις, δεν τις αντιλαμβάνονται ως φαίνεται, ούτε προσκείμενοι της Ορθοδοξίας. Εξάλλου, κάτι περί πρωτείου δεν χωρά, ως ανυπόστατο στην Ορθόδοξο εκκλησία και αυτομάτως υπονοείται παύσις ενωτικού διαλόγου σε οποιοδήποτε επίπεδο αρχηγών, διότι υπεράνω πάντων των ποιμεναρχών επισκόπων είναι η Οικουμενική Σύνοδος!
Η Ορθοδοξία, ως μοναδική εκκλησία, διολισθαίνει και αυτή ως καθ’ υποτροπήν ανήμπορος και επομένως μη υπάρχουσα για να αντισταθεί σθεναρώς στα σκανδαλώδη εφευρήματα της παπικής αυλής. Γι’ αυτό το λόγο, στα καθ’ υποτροπήν ολισθήματα χρειαζόμαστε μόνο «Μάρκους Ευγενικούς» για να ομολογούν μπροστά κυρίως στα αιρετικά δόγματα που κάθε τόσο προκαλούν με τα πονηρά τεχνάσματα, για τα οποία εξ’ άλλου η Δύσις απεκόπη από το σώμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Δεν είναι μόνο το «Πρωτείο» ως διεκδικούμενο στοιχείο κοσμικής προβολής και αρχηγικής εξουσίας από την αποστατικήν Δύσιν αλλά και ένα παράλληλο πνεύμα περί του «Αλαθήτου» για το οποίο θα πρέπει να προετοιμαστούμε (ίσως) για άλλη μία Σύνοδο…(;) παρόμοιά της Ραβέννας, η του Μπαλαμάντ η της Ασίζης, όπως και της Κύπρου σήμερα. Κάθε φορά νέες αγωνίες και νέα ερωτηματικά! Και ξανά ως επίσημοι καλεσμένοι «οι δικοί μας» με «κατανόηση» και αγαπολογίες αμέσως η εμμέσως να προσυπογράψουν και να συμφωνήσουν πρόθυμοι για να μην χαλάσουν τις καρδιές με τους δυνατούς δήθεν της γης.
Στο κείμενο της Ραβέννας αναπτύσσονται δύο βασικές αρχές της εκκλησίας απ’ όπου θα ξεκινούσε ο διάλογος, Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ! Με λίγα λόγια η παπική «εκκλησία» αντί να ζητήσει συγγνώμη και επιστροφή στη βάση, προσπαθεί να συνδέσει με αδύναμους κρίκους, το 1054 με το σήμερα, σαν να μη συνέβη απολύτως τίποτα. Ενώ το χάσμα τουλάχιστον Θεολογικώς είναι αγεφύρωτο, είτε με τις υπάρχουσες ως άνω διαφορές, είτε με τις εξουσιαστικές κοσμικότητες. Ουδείς εσκέφθη από τους μετέχοντες των συνόδων ότι η πίστις της Εκκλησίας του Χριστού, όπως μας παρεδόθη από τους Αγίους Πατέρας, είναι θεόπνευστη, αδιαπραγμάτευτη και στερεωμένη από τους ολίγους που θα ακολουθήσουν ομολογιακά σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες.
Επιτέλους, ξύπνησαν μερικά από τα πρώην μη αηδή στόματα να τυρβάζουν περί του πρωτείου και μάλιστα εκπρόσωποι ποιμενάρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, όταν στις 13 Οκτωβρίου 2007 είχαν όλοι καταπιεί την κάμηλον εγκλωβισμένοι στη σύγχρονη αρένα του Πάπα.
Δεν είναι μόνο η Ραβέννα που θέλει την κυριαρχία του παποκαισαρικού συστήματος, η ιστορία κατέδειξε διαφόρους λατινόφρονες ή με λατινόφρονα αισθήματα να απαρνούνται εμμέσως πλην σαφώς την Ορθοδοξία.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ:
Από το 1274 ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Παλαιολόγος, ο Αζυμίτης,
αποφάσισε την πλήρη υποταγή της Ορθοδοξίας
στη Δυτική εκκλησία του Πάπα

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ
Προχθές την Παρασκευή, η Εκκλησία μας των ΓΟΧ Ελλάδος, εόρταζε τους Ζωγραφήτες Μάρτυρες του Αγίου όρους, οι οποίοι εμαρτύρησαν επί Ιωάννου Βέκκου του Λατινόφρωνος
• --------------------------------------------------------------------------------------------------------
• Πέρασαν αιώνες με υποδαυλισμένη την Ορθοδοξία και ο πάπας να σκανδαλίζει.
• Το 1965 γίνεται άτυπη ένωση των εκκλησιών …και σήμερα μας το προσφέρουν με δήθεν ενωτικές τάσεις.
• Το 1993 η τότε κρατούσα Ορθοδοξία αναγνώρισε τους Ρωμαιοκαθολικούς ως εκκλησία. Το ίδιο έγινε το 1987 στο Μπάρι, το 1988 στο Μπαλαμάντ, το 1989 στο Μόναχο.
• Το 1995 με την τελευταία διακήρυξη του πάπα Ιωάννη Παύλου του 2ου με την εγκύκλιο «Ut unum sint», η καθολική «εκκλησία» ισχυρίζεται ότι διατήρησε την διακονία του διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου και ως εκ τούτου μπορεί να ασκεί μία μορφή πρωτείου. Παρόμοια διακήρυξη πιο πρόσφατη περί πρωτείου ήταν η άποψη του πάπα Βενεδίκτου ‘ΙΣΤ στο Φανάρι του 2006.
• Το 2000 στη συνέλευση της Βαλτιμόρης η παποκεντρική ερμηνεία της υπεροχής ως δήθεν αποστολικής διακονίας υπεραμύνθηκε της Ουνίας .
• Το 2007 λίγο προ του πρωτείου στη Ραβέννα (τον Ιούλιο) θεώρησε ελλειμματικές τις ορθόδοξες τοπικές εκκλησίες επειδή δεν έχουν κοινωνία με τον «διάδοχο» του Πέτρου!... Στις 8 Οκτωβρίου 2007, η Β’ Βατικάνειος Σύνοδος εκφράζει την εμμονή του Πάπα στον Ρωμαιοκεντρικό οικουμενισμό με σαφή αποστολική διαδοχή, με μυστήρια και όπως φαίνεται και στην επιστολή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (συμπρόεδρο της μικτής επιτροπής του διαλόγου) δυστυχώς.
• Στις 20/5/09 από την ημερίδα της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ. διαβάσαμε τα εξής : «…βλασφημία να υπερβούμε τους Άγιους Πατέρες και να ενωθούμε με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Παραδέχονται ότι οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι στις 13/10/07 προσυπέγραψαν το κείμενο της Ραβέννας. Επίσης αποδεχθήκαμε την παρουσία ουνιτών στον διάλογο και ως ορθόδοξοι συμβιβαζόμαστε με την παρουσία τους σε επίσημες συνομιλίες Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων». Όμως, τι κάνουν για αυτό οι Θεολόγοι μας;

Έχουμε την τιμή να είμαστε εκ των ελαχίστων μεταξύ των συλλόγων της Ελλάδος που αφυπνίσαμε σχετικώς, όσο η οικονομία του Κυρίου μας επέτρεψε να βγάλουμε στη φόρα, την μεγάλη κατά συρροήν προδοσία, τώρα και στη Ραβέννα, με προέκταση στην Κύπρο. Δυστυχώς όμως και τούτη τη φορά η κρατούσα και κακώς κατακρατούσα εκκλησία των υποτιθεμένων Ορθοδόξων δεν διέθετε έναν «Μάρκο Ευγενικό», γίγαντα της Ορθοδοξίας για να εκστερνίσει το μεγάλο «ΟΧΙ» χωρίς περιστροφές στον παποκαισαρικό οικουμενισμό του οποίου η πρόθεση είναι όπως πάντα δυστυχώς, υποταγή της Ορθοδοξίας στους «ακοινώνητους».
Στην εφημερίδα του «Ορθοδόξου Τύπου» 2-10-09 από δημοσίευση θέσεων του Αρχιμανδρίτου της Ι. Μ. Γρηγορίου του Αγίου Όρους κ. Γεωργίου υπάρχει αναφορά, 2 χρόνια ακριβώς μετά την σύνοδο της Ραβέννας (έστω και καθυστερημένα), πως η μικτή διεθνής επιτροπή του θεολογικού διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών που συνήλθε αυτές τις μέρες στην Κύπρο, άφησε πολλά ερωτηματικά πέραν από τη συμπροσευχή και τα πρωτόκολλα εκατέρωθεν, αν τελικά δοθούν στη δημοσιότητα με κάθε λεπτομέρεια και σε ποιό βαθμό.
Ο διάλογος πέταξε τις ασπίδες ώστε να μη χρειάζονται πλέον «Μάρκοι Ευγενικοί», άρα ποιοί θα υποχωρήσουν εφόσον για τα αιρετικά δόγματά τους οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν κάνουν πίσω με τίποτα, όπως το filioque (το είδαμε στην αποκαλυπτική έρευνα προς τιμήν του κ. Ιεροθέου Ναυπάκτου ο οποίος μας παρουσίασε το καινούριο σύμβολο της πίστεως διαμαρτυρόμενος για την αισχρή και ύπουλη επιθετικότητα της Δυτικής Εκκλησίας) καθώς επίσης του «πρωτείου» που θα έχαιρε νέας εκτιμήσεως εφόσον εξακολουθούν να το συνδέουν με χαμένες η ανύπαρκτες διεκδικήσεις της πρώτης χριστιανικής χιλιετίας ήτοι την προ του σχίσματος.
Πως θα αποκηρύξουν τώρα στην Κύπρο το παγκόσμιο παπικό πρωτείο όταν δεν το αποκήρυξαν, ενώ μπορούσαν, στην σύνοδο της Ραβέννας;; Αν υπάρχουν ίχνη ομολογίας θα έπρεπε ήδη να είχαν φανεί. Αλλιώς και αυτή η προσπάθεια θα έχει καμφθεί στα φιλόφρονα και γλοιώδη σχέδια της παπικής πανουργίας, όπως τα γνωρίσαμε τόσο στη Ραβέννα 13-10-07 καθώς και στο Φανάρι 31-11-06. Επίσης, τα υπόλοιπα τρωτά τους όπως της «κτιστής χάριτος», του «αλαθήτου» και της ασπίλου συλλήψεως, εκ των βλασφήμων αιρέσεων οι οποίες εξακολουθούν να υφίστανται τη ανοχή «της ημετέρας» πλευράς.
Η Κύπρος για την ιστορία δεν υπήρξε μόνον ένας νέος ανορθόδοξος διάλογος Ορθοδόξων και Παπικών αλλά και μία μεγάλη πρόκλησις, δυστυχώς εξηντλημένων ευθυνών. Απ’ ο,τι είδαμε από τα λίγα που δημοσιεύτηκαν, ας μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες, διότι όλες οι θέσεις του διαλόγου αποκλίνουν θεολογικά. Το περίεργο είναι ότι αίφνης και τούτη τη φορά, απέχει και η νεοσυνωμοτούσα Εκκλησία της Βουλγαρίας (όπως και στη Ραβέννα)! Τυχαίο;; Κύριος οίδε… Εκ μέρους της Ορθοδόξου εκκλησίας πάντως συνήλθε και η προικώα συμμαχία σαφούς αρνήσεως 11.000 περίπου κληρικών και λαϊκών οι οποίοι υπέγραψαν την «ομολογία πίστεως, κατά του οικουμενισμού» μέσα από την οποία λογικά δεν δικαιούνται οι μετέχοντες του διαλόγου να αγνοούν τις θέσεις της καθολικής εκκλησίας.
Επομένως το κείμενο θα συνυπογραφεί παρανόμως η πλαγίως και ίσως εμείς δεν το μάθουμε ποτέ, ίσως μετά από 40 χρόνια όπως έγινε και με την ένωση των εκκλησιών επί Πάπα Παύλου του 6ου και του Αθηναγόρα 7-12-’65 και το οποίο, μάθαμε πριν από λίγα χρόνια. Όμως τι ισχύ μπορεί να έχει όταν στα καθ ἠμᾶς δεν θα εκφράζει την γνησία Ορθοδοξία, ήτοι την Ορθόδοξο θεολογική πίστη;
Μπορεί τα σημεία των καιρών και η Νέα εποχή να έχουν ανάγκη τέτοιων συνόδων, ωστόσο όλα γίνονται προ της ελεύσεως του Aντιχρίστου. Όμως εμείς τι θέση παίρνουμε;; Θα επιτρέπουμε σε τέτοιους ολιγωρούς της Πίστεως να ομιλούν περί Ορθοδοξίας; Περί Ιερών Κανόνων; Περί Ομολογίας; Και να έχουν το θράσος να γιορτάζουν κάθε χρόνο με τις λάμπουσες αμφιέσεις των τη γιορτή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού; Και τους ανεχόμεθα ακόμα;
Όλοι αυτοί έχουν συντριβεί ρεγχάζοντες στην πνευματική τους πενία, ομοιάζοντες με σύγχρονες πόρνες που αρέσκονται να ομιλούν περί ηθικής. Με ποιό εκκλησιαστικό δικαίωμα πρέπει να επιβιώνουν και να δηλητηριάζουν συνεχώς το ποίμνιο των Ορθοδόξων; Και το χειρότερο: την περασμένη Κυριακή 18-10-09 σε χαιρετισμό του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος προς τους εκπροσώπους των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων εκκλησιών και της Ρωμαιοκαθολικής κάστας, επεσήμανε την ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗΣ με σκοπό την άρση των διαφορών… επιμένουν, όπως έγινε και στα Ιεροσόλυμα το 1965 που ήραν τα κωλύματα περί ενώσεως με την γνωστή άρση των αναθεμάτων και της ακοινωνησίας…
ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΙΣΧΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ!!

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΙΑΤΡΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ- ΣΥΛΛΟΓΟΣ "ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ" ΠΑΙΑΝΙΑΣ