Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς
ζεῖν διωχθήσονται.
Στὶς 23 Νοεμβρίου (ν.ἡμ.)
πραγματοποιεῖται στὸ Ἐφετεῖο Θεσσαλονίκης, ἡ ἐκ νέου ἐκδίκαση τῆς ὑπόθεσης ἐσφιγμενιτῶν
πατέρων (ἀνάμεσά τους κι ἐγώ ὡς Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, Ἀρχιμανδρίτης
Μεθόδιος), μὲ σκοπὸ τὴν τιμωρία τῶν δῆθεν ἀξιόποινων ποινικῶν μας ἐγκλημάτων.
Γιὰ ὅσους γνωρίζουν τοὺς ἀγῶνες τῆς
μονῆς μας, εἶναι ἠλίου φαεινότερο ὅτι ὅλα
ὅσα ἐναντίον μας στοιχειοθετοῦνται, ἕναν καὶ μοναδικὸ σκοπὸ ἐξυπηρετοῦν. Στὸ νὰ
πλήξουν, νὰ μειώσουν καὶ νὰ εὐτελίσουν τὸν
δίκαιο καὶ εὐλογημένο ὁμολογιακὸ ἀγώνα, τὸν ὁποῖο ἀπὸ δεκαετιῶν ἡ ταπεινὴ
μονή μας ἔχει ἀρχίσει, ἐνάντια στοὺς προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνάντια στοὺς ἐχθρούς της Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου
Μαρίας καὶ τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς, ἐνάντια στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν
διωχθήσονται», διατρανώνει στεντορεία τῆ φωνῆ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ
φαίνεται ὅτι τελικὰ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο μας ἔγκλημα, ἡ προσήλωσή μας στήν εὐσέβεια.
Διότι εἶναι ἀντιληπτὸ ὅτι στὴν διεφθαρμένη πλέον ἐποχή μας, τὸ νὰ εἶσαι ὑπέρμαχος
τῆς γνήσιας Ὀρθοδοξίας, τὸ νὰ μὴν ἀποδέχεσαι
ἀλλοίωση, διαστρέβλωση ἢ τὴν παραμικρὴ ἀπόκλιση στὰ θέματα τῆς Πίστεως, ἀποτελεῖ
σοβαρὸ μειονέκτημα ἢ μᾶλλον ἔγκλημα. Συνιστᾶ τὴν ἀσθένεια τῆς «πνευματικῆς ἀρτηριοσκλήρωσης»,
τὸ φαινόμενο τοῦ «θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ» ἢ ὅσους ἄλλους προσβλητικοὺς
χαρακτηρισμοὺς ἔχουν ἐπινοήσει οἱ σημερινοὶ θολολόγοι νεωτεριστές ψευδοκληρικοὶ
καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους.
Πρὸς ὅλους τούς ἀνωτέρω δυστυχισμένους καὶ
προσκυνημένους, ἡ Μονὴ μας ἀνακοινώνει ὅτι κάθε προσπάθεια νὰ ἀνακοπεῖ ἢ νὰ ἀναχαιτιστεῖ
ἡ πορεία της πρὸς τὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐμποδιστεῖ.
Οἱ Σπαρτιάτες συνήθιζαν νὰ λένε:
« Ἡ τᾶν ἢ ἐπὶ τὰς» φανερώνοτας τὸ ἀγέρωχο καί τὸ ἀδούλωτό τῆς ψυχῆς τους. Κι ἐμεῖς
ὡς ἄλλοι σπαρτιάτες τῆς Ὀρθοδοξίας διατρανώνουμε πρὸς πάσα κατεύθυνση ὅτι,
κανένα τέχνασμα, καμιὰ ἀπειλή δὲν δύναται νὰ ἀνακόψει τὴν προσήλωσή μας στὰ
πατρῶα ὀρθόδοξα δόγματα, τὶς ἱερὲς παραδόσεις καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου
Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὅτι μὲ ὅσες καὶ ὅποιες δυνάμεις μᾶς ἀπομείνουν, ἔστω
κι ἂν εἶναι οἱ πιὸ ἐλάχιστες, θὰ ζοῦμε, θὰ ἀναπνεύουμε καὶ θὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ ἕνα
καὶ μοναδικὸ ἰδανικό. Στὸ νὰ κάνουμε πράξη τὸ ρητό: «οὐκ ἀρνησόμεθα φίλη ὀρθοδοξία
οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας. Ἐν σοί ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν
σοί κοιμηθησόμεθα. Εἰ δὲ καλέσει καιρὸς καὶ μυριάκις ὑπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ἰωσὴφ
Βρυένιος)
Εὐχέτης πρός Κύριον,
Ο Κ Α Θ Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ ΤΗΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
